Rozpiętość tonalna

Rozpiętość tonalna jest to pojęcie używane w fotografii do określenia różnicy pomiędzy najjaśniejszym oraz najciemniejszym punktem na fotografowanym obrazie. W szerszym znaczeniu oznacza to także zdolność negatywu, slajdu lub matrycy do rejestrowania na jednym obrazie zarówno punktur najciemniejszych, jak i najjaśniejszych.

Największa możliwa rozpiętość tonalna jest w stanie zarejestrować na jednym obrazie idealną czerń oraz idealną biel. Najważniejszymi czynnikami wpływającymi na jakość tego parametru są głębia bitowa, wielkość sensorów światłoczułych i charakterystyka szumu. 14 bitowa matryca aparatu jest w stanie odczytać znacznie więcej tonów nasycenia niż matryca 12 bitowa. Nie jest to jednak skuteczne w przypadku stosowania sensorów o małych rozmiarach. Im większe sensory, tym więcej światła mogą one zebrać, co skutkuje także zwiększonym zakresem rejestrowanego widma światła widzialnego. Oprócz tego większy sensor pozwala na zmniejszenie zaszumienia, które negatywnie wpływa na rozpiętość tonalną. Szumy powstałe w trakcie rejestracji obrazu wywierają największy wpływ na zmniejszenie rozpiętości tonalnej szczególnie w dolnej części skali, czyli w miejscach niedostatecznie doświetlonych.