Czułość matrycy (ISO)

Najważniejszym elementem cyfrowego aparatu fotograficznego jest jego materiał światłoczuły, czyli matryca. Każda matryca cyfrowa posiada odpowiednia dla siebie światłoczułość, czyli parametr odpowiedzialny za ilość rejestrowanego przez nią światła. Dzięki parametrowi ISO, światłoczułość urządzenia może być czasowa zwiększana.

Wartość ISO jest najczęściej wyrażona w jednostkach, których każda kolejna jest dwa razy większa od poprzedniej. Wartością bazową jest najczęściej ISO 100. Górna granica natomiast zależy głównie od producenta aparatu jednak większość modeli potrafi osiągnąć ISO 12 800. Zasada podnoszenia czułości matrycy jest prosta i polega na zwiększeniu mocy padającego na nią światła, poprzez dostarczenie odpowiedniego impulsu elektrycznego do pobudzonych światłem detektorów. Podnosząc ISO o kolejną wartość uzyskujemy zazwyczaj podwojenie czułości matrycy.

Zwiększanie parametru ISO nie jest jednak pozbawione wad. Bardzo często wraz ze zwiększanie czułości, zwiększają się też wady otrzymanego obrazu.

Najbardziej widoczną wadą zdjęć wykonanych ze zbyt dużą czułością matrycy są szumy, nazywane także ziarnem ze względu na podobieństwo tego zjawiska do ziarnistości występujące w analogowej fotografii. Duże zaszumienie zdjęcia jest szczególnie widoczne na ciemnym tle. Może to spowodować spadek widoczności szczegółów, a niektóre kształty oraz kontury mogą się zlewać. Zależnie od aparatu szumy mogą też przyjmować określony kolor. Oprócz tego stosowanie dużej wartości ISO może powodować znaczną degradację kolorów, a także bardzo widoczne zmniejszenie dynamiki obrazu, co skutkuje zmniejszeniem ilości szczegółów w najjaśniejszych oraz najciemniejszych miejscach zdjęcia. Z tego też względu bardzo istotne jest odpowiednie dobieranie Parametru ISO oraz czasu naświetlania, tak aby nie dopuścić do degradacji szczegółów oraz kolorów, a także aby zdjęcie było odpowiednio ostre i nieporuszone.